Podatek od środków transportowych jest rodzajem podatku lokalnego płaconego w gminach, w których podatnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Podstawą prawną jego obowiązywania jest ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 roku, poz. 1170).
Przedmiot i podmiot opodatkowania
Przedmiot opodatkowania środków transportowych stanowią:
- samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony,
- ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony,
- przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton (z wyjątkiem tych, które wykorzystywane są wyłącznie w ramach działalności rolniczej prowadzonej przez podatnika podatku rolnego),
Podatnikami zobowiązanymi do zapłacenia podatku od środków transportowych są osoby fizyczne i osoby prawne będące właścicielami środków transportowych, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli mają zarejestrowany środek transportowy oraz posiadacze środków transportowych zarejestrowanych w Polsce, jako powierzone przez zagraniczną osobę fizyczną lub prawną podmiotowi polskiemu.
Jeśli środek transportu stanowi własność dwóch lub więcej osób fizycznych lub prawnych, obowiązkiem podatkowym objęci są wszyscy współwłaściciele. Natomiast w przypadku zmiany właściciela środku transportowego zarejestrowanego, obowiązek podatkowy ciąży na poprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym miała miejsce sprzedaż.
Powstanie i wygaśnięcie obowiązku podatkowego
Obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym:
- środek transportu został zarejestrowany w Polsce,
- w przypadku nabycia już zarejestrowanego środka transportu, gdy został nabyty,
- w sytuacji, gdy środek transportu został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie czasu, na jaki została wydana decyzja o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu.
Wygaśnięcie obowiązku podatkowego następuje z końcem miesiąca w którym wyrejestrowano środek transportowy, wydano decyzję organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu oraz gdy upłynął czas, na jaki pojazd powierzono.
Deklarację na podatek od środków transportowych (DT-1 wraz z załącznikiem DT-1/A) należy złożyć do 15 lutego każdego roku podatkowego. Jeżeli pojazd został nabyty po tym terminie deklarację składa się do 14 dni od zaistnienia zdarzenia. Podatek opłacany jest w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego. Pierwsza rata płatna jest do 15 lutego każdego roku podatkowego, natomiast druga rata do 15 września. Stawki podatku na dany rok ustala rada gminy. Wysokość ich uzależniona jest od rocznika pojazdu, liczby miejsc do siedzenia oraz tego, jak dany pojazd wpływa na środowisko naturalne.
Rady gmin ustalając stawki podatku od środków transportowych zobowiązane są kierować się Obwieszczeniem Ministra Finansów z dnia 23 lipca 2020 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych na rok 2021 r. oraz Obwieszczeniu Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 8 października 2020 r. w sprawie stawek minimalnych podatku od środków transportowych obowiązujących w 2021 r.
Stawki maksymalne obowiązujące w 2021 roku kształtują się następująco:
| Rodzaj pojazdu | w 2021 r. |
| 1) od samochodu ciężarowego, o którym mowa w art. 8 pkt 1, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu: | |
| a) powyżej 3,5 tony do 5,5 tony włącznie | 880,77 zł |
| b) powyżej 5,5 tony do 9 ton włącznie | 1.469,31 zł |
| c) powyżej 9 ton | 1.763,16 zł |
| 2) od samochodu ciężarowego, o którym mowa w art. 8 pkt 2 (z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 1 do ustawy) | 3.364,56 zł |
| 3) od ciągnika siodłowego lub balastowego, o których mowa w art. 8 pkt 3 | 2.056,99 zł |
| 4) od ciągnika siodłowego lub balastowego, o których mowa w art. 8 pkt 4, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów: | |
| a) do 36 ton włącznie | 2.600,58 zł |
| b) powyżej 36 ton | 3.364,56 zł |
| z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 2 do ustawy | |
| 5) od przyczepy lub naczepy, o których mowa w art. 8 pkt 5 | 1.763,16 zł |
| 6) od przyczepy lub naczepy, o których mowa w art. 8 pkt 6, w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów: | |
| a) do 36 ton włącznie | 2.056,99 zł |
| b) powyżej 36 ton | 2.600,58 zł |
| z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 3 do ustawy | |
| 7) od autobusu, w zależności od liczby miejsc do siedzenia poza miejscem kierowcy: | |
| a) mniejszej niż 22 miejsca | 2.081,96 zł |
| b) równej lub większej niż 22 miejsca | 2.632,17 z |
Źródło: http://www.wskazniki.gofin.pl/8,91,1,podatek-od-srodkow-transportowych.html.
O zwrot zapłaconego podatku od środków transportu drogowego ubiegać się mogą podatnicy wykonujący przewozy w transporcie kombinowanym na ternie Polski. Warunkiem jest złożenie wniosku o zwrot do dnia 31 marca roku następującego po roku podatkowym.
