![KABOTAŻ – wyjaśnienia i interpretacja Komisji Europejskiej [4 marca 2022]](https://europim.pl/wp-content/uploads/2022/03/europim-kabotaz-wyjasnienia.png)
Kabotaż – nowe zasady od 21 lutego 2022
Zaczęły obowizywać nowe przepisy dotyczące KABOTAŻU i już od samego początku dla przewoźników jest wiele niejasności. Komisja Europejska wydała wytyczne pod adresem https://transport.ec.europa.eu/transport-modes/road/mobility-package-i/market-rules/rules-cabotage-applicable-21-february-2022_en
WAŻNE!
Niestety nadal każdy kraj UE może samodzielnie interpretować przepisy kabotażowe. Zatem wystarczy trafić na kontrolującego, który ma tzw. “swoje zdanie”, a to codzienność na drogach w Polsce i za granicą i niestety wytyczne Komisji Europejskiej tracą na wartości.
Poniżej przedstawiamy komplet pytań dotyczących kabotażu, na które udzieliła odpowiedzi Komisja Europejska.
1. Kiedy przewoźnik może wykonywać przewóz / przewozy kabotażowe?
art. 8 ust. 2 akapit pierwszy
Przewoźnik zarobkowy posiadający licencję wspólnotową, którego kierowca, jeżeli jest obywatelem państwa trzeciego, posiada zaświadczenie dla kierowcy, może rozpocząć wykonywanie przewozów kabotażowych w państwie członkowskim tylko wtedy, gdy wcześniej wykonywał przewóz międzynarodowy, tj. transport transgraniczny. Przewóz ten może mieć swój początek w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim.
2. Czy wszystkie towary przewożone w ramach przychodzącego transportu międzynarodowego muszą być wcześniej dostarczone w celu rozpoczęcia wykonywania przewozów kabotażowych?
Art. 8 ust. 2 akapit pierwszy
Wszystkie towary przewożone w trakcie transportu przychodzącego poprzedzającego przewóz kabotażowy muszą zostać dostarczone w celu rozpoczęcia wykonywania tych przewozów kabotażowych. W przypadku gdy przewóz przychodzący składa się z kilku przesyłek, kabotaż może rozpocząć się dopiero po dostarczeniu wszystkich przesyłek. Wcześniejsza międzynarodowa operacja załadowana musi zatem zostać w pełni rozładowana, aby umożliwić wykonywanie przewozów kabotażowych w przyjmującym państwie członkowskim.
Kabotaż może rozpocząć się natychmiast po ostatnim rozładunku towarów przewożonych w transporcie międzynarodowym, w tym w dniu rozładunku.
3. Czy przewóz pustych kontenerów, palet lub opakowań stanowi przewóz międzynarodowy?
Art. 8 ust. 2 akapit pierwszy
W przypadku gdy puste kontenery, palety lub opakowania są transportowane na podstawie umowy przewozu (takiej jak list przewozowy) z jednego państwa członkowskiego do drugiego, przewóz ten należy uznać za przewóz drogowy towarów zarobkowy lub zarobkowy, stanowiący przewóz międzynarodowy. W takich przypadkach transport pustych kontenerów, palet lub opakowań jest przedmiotem lub stanowi integralną część umowy przewozu.
Na zasadzie wzajemności, w przypadku gdy puste kontenery, palety lub opakowania nie są przewożone w ramach umowy przewozu, przewóz zasadniczo nie powinien być uważany za zarobkowy przewóz drogowy towarów. Jeżeli jednak te puste kontenery, palety lub opakowania należą do przewoźnika i jeżeli przewóz międzynarodowy spełnia warunki przewozu na własny rachunek zgodnie z art. 1 ust. 5 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1072/2009, przewóz należy uznać za przychodzący przewóz międzynarodowy, a przewoźnik może wykonywać przewozy kabotażowe po tym przewozie międzynarodowym.
4. Czy w przewozie kabotażowym może być kilka punktów załadunku i/lub rozładunku?
Artykuł 8 ust. 1, art. 8 ust. 2 i art. 8 ust. 2a
Maksymalnie 3 przewozy kabotażowe po przewozie międzynarodowym. Przewozy kabotażowe mogą zasadniczo obejmować kilka punktów załadunku, kilka punktów dostawy lub nawet kilka punktów załadunku i dostawy.
Państwa członkowskie mogą jednak ograniczyć liczbę punktów załadunku lub rozładunku w przewozie kabotażowym, wyłączając przewozy obejmujące zarówno wielokrotne punkty załadunku, jak i wielokrotne punkty rozładunku, aby zapewnić zgodność z ograniczeniami czasowymi i liczbą przewozów kabotażowych nakładanymi na kabotaż na mocy rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 (1).
Środki wykonawcze państw członkowskich muszą być zgodne z zasadą proporcjonalności. Zezwolenie przewoźnikom niebędącym rezydentami na wykonywanie przewozów kabotażowych z nieograniczoną liczbą punktów załadunku i nieograniczoną liczbą miejsc rozładunku mogłoby pozbawić sensu ograniczenia maksymalnej liczby przewozów kabotażowych i mogłoby być sprzeczne z tymczasowym charakterem kabotażu dozwolonym na mocy rozporządzenia (WE) nr 1072/2009. Jednocześnie ustanowienie nadmiernie restrykcyjnych ograniczeń liczby miejsc załadunku i rozładunku mogłoby, w zależności również od liczby listów przewozowych dopuszczonych do pojedynczego przewozu kabotażowego, wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celu realizowanego przez to rozporządzenie w odniesieniu do kabotażu (2).
Środki wdrażane przez państwa członkowskie mogą się różnić w tej kwestii i należy zawsze sprawdzać dokładne przepisy krajowe. W każdym razie definicja przewozu kabotażowego musi zapewniać zachowanie jej tymczasowego charakteru przez cały czas.
wyrok Trybunału z dnia 12 kwietnia 2018 r. w sprawie C-541/16 Komisja przeciwko Danii
5. Czy dla jednej operacji kabotażowej może być kilka listów przewozowych?
Artykuł 8 ust. 1, art. 8 ust. 2 i art. 8 ust. 2a
Przewóz kabotażowy może zawierać jeden lub więcej listów przewozowych (1).
Środki wdrażane przez państwa członkowskie mogą się różnić w tej kwestii i należy sprawdzić dokładne przepisy krajowe. W każdym razie definicja przewozu kabotażowego musi zapewniać zachowanie jej tymczasowego charakteru przez cały czas.
W tym kontekście należy zauważyć, że zezwolenie przewoźnikom niebędącym rezydentami na wykonywanie przewozów kabotażowych z nadmierną liczbą listów przewozowych mogłoby pozbawić sensu ograniczenia maksymalnej liczby przewozów kabotażowych i byłoby sprzeczne z tymczasowym charakterem kabotażu dozwolonym na mocy rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 (2).
wyrok Trybunału z dnia 12 kwietnia 2018 r. w sprawie C-541/16 Komisja przeciwko Danii
6. Czy przewóz pustych kontenerów, palet lub opakowań stanowi operację kabotażową?
Artykuł 8 ust. 1, art. 8 ust. 2 i art. 8 ust. 2a
Jeżeli puste kontenery, palety lub opakowania są transportowane tymczasowo w przyjmującym państwie członkowskim, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1072/2009, w ramach umowy przewozu (takiej jak list przewozowy), przewóz należy uznać za przewóz kabotażowy. W takich przypadkach transport pustych kontenerów, palet lub opakowań jest przedmiotem lub stanowi integralną część umowy przewozu.
Jeżeli puste kontenery, palety lub opakowania są przewożone bez pokrycia listu przewozowego, przewóz ten zasadniczo nie powinien być uważany za zarobkowy przewóz drogowy towarów. W tym kontekście pojęcie „przewozu kabotażowego” zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 jako „krajowy zarobkowy przewóz wykonywany tymczasowo w przyjmującym państwie członkowskim”. Wynika z tego, że w przypadku gdy puste kontenery, palety lub opakowania, które są własnością przewoźnika, są transportowane bez pokrycia listu przewozowego ani jakiejkolwiek innej umowy przewozu, transport taki nie powinien stanowić przewozu kabotażowego.
7. Jaki pojazd należy wziąć pod uwagę przy przewozie kabotażowym w przypadku połączenia łączonego?
Art. 8 ust. 2 akapit pierwszy i art. 8 ust. 2a
Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 do celów tego rozporządzenia „pojazd” oznacza pojazd silnikowy zarejestrowany w państwie członkowskim lub zespół pojazdów, których przynajmniej pojazd silnikowy jest zarejestrowany w państwie członkowskim, wykorzystywany wyłącznie do przewozu towarów.
Pojazd silnikowy powinien być zawsze uwzględniany do celów kabotażu, w tym w przypadku zespołu pojazdów. Przewozy kabotażowe mogą być wykonywane wyłącznie pojazdem silnikowym, który wykonał przewóz międzynarodowy zgodnie z art. 8 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia. Ten pojazd silnikowy powinien być zatem zaangażowany w dostawę towarów w ramach przychodzącego międzynarodowego przewozu, aby móc wykonywać przewozy kabotażowe. Niemniej jednak takie przewozy kabotażowe mogą być wykonywane z inną przyczepą.
Pojazd silnikowy wykonujący przewozy kabotażowe nie może wykonywać przewozów kabotażowych w tym samym państwie członkowskim w terminie 4 dni od zakończenia przewozu kabotażowego w tym państwie członkowskim na mocy art. 8 ust. 2a.
8. Kiedy zaczyna się i kończy siedmiodniowy okres i jak jest obliczany?
Art. 8 ust. 2 akapit pierwszy
Termin „dni” zawarty w rozporządzeniu odnosi się do dni kalendarzowych, a nie tylko do okresu 24 godzin. W związku z tym łączny okres 7 dni, o którym mowa w art. 8 ust. 2, rozpoczyna się od godz. 0:00 dnia następującego po wykonaniu przychodzącego przewozu międzynarodowego. Przewóz kabotażowy musi zatem zakończyć się najpóźniej o godzinie 23.59 siódmego dnia.
W praktyce oznacza to, że jeżeli przychodzący przewóz międzynarodowy jest wykonywany w dowolnym momencie w dany poniedziałek, przewozy kabotażowe muszą zakończyć się z końcem następnego poniedziałku.
Ponieważ uwzględnia się dni kalendarzowe, w państwach członkowskich, w których okres obejmuje dni ustawowo wolne od pracy lub dni, w których ruch jest ograniczony lub zakazany, możliwość wykonywania przewozów kabotażowych może w praktyce być bardziej ograniczona w czasie (zob. jednak poniżej pytanie 11 dotyczące sposobu uwzględniania dni wolnych od pracy).
9. Jak obliczany jest 7-dniowy okres, gdy przychodzący przewóz międzynarodowy lub przewozy kabotażowe obejmują kilka operacji rozładunkowych?
Art. 8 ust. 2 akapit pierwszy
W przypadku gdy przychodzący przewóz międzynarodowy obejmuje kilka operacji rozładunku, wykonanie przychodzącego międzynarodowego przewozu odnosi się do ostatniego rozładunku. Zasada ta powinna być identyczna w odniesieniu do zakończenia przewozów kabotażowych: ostatni rozładunek w trakcie ostatniego przewozu kabotażowego musi nastąpić najpóźniej o godzinie 23.59 siódmego dnia następującego po dniu ostatniego rozładunku przychodzącego przewozu międzynarodowego.
10. Jak obliczany jest 4-dniowy okres cooling-off (bez kabotażu)?
Artykuł 8 ust. 2a
Zgodnie z art. 8 ust. 2a przewoźnik nie może wykonywać przewozów kabotażowych tym samym pojazdem w tym samym państwie członkowskim w terminie czterech dni od zakończenia przewozu kabotażowego w tym państwie członkowskim. Celem tego przepisu jest uniknięcie sytuacji, w której kolejne przewozy międzynarodowe umożliwiają przewoźnikom wykonywanie przewozów kabotażowych w sposób, który tworzy stałą lub ciągłą działalność. W związku z tym przepis ten pozostaje bez uszczerbku dla prawa do wykonywania trzech następujących po sobie przewozów kabotażowych w przyjmującym państwie członkowskim w ciągu siedmiu dni następujących po przybyciu międzynarodowego przewozu, pod warunkiem że minęły cztery dni od ostatniego rozładunku w poprzednim okresie przewozów kabotażowych wykonywanych w tym państwie członkowskim.
Czterodniowy okres karencji ma zastosowanie za każdym razem, gdy przewóz kabotażowy jest ukończony, a pojazd opuszcza przyjmujące państwo członkowskie, niezależnie od tego, czy przed opuszczeniem danego państwa członkowskiego przez pojazd wykonano tylko jeden lub więcej przewozów kabotażowych. Wynika z tego, że okres karencji rozpoczyna się indywidualnie dla każdego państwa członkowskiego, w którym miał miejsce kabotaż, nawet jeśli w tym państwie członkowskim miała miejsce tylko jedna operacja kabotażowa.
W tym okresie można jednak wykonywać przewozy kabotażowe w innym państwie członkowskim. Przewoźnik może również przeprowadzić jedną lub kilka operacji transgranicznych z lub do państwa członkowskiego, w którym miał miejsce kabotaż (odpowiednio do lub z innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego) w ciągu poprzedzających 4 dni, lub przejechać tranzytem przez państwo członkowskie, w którym odbywał się kabotaż, lub przebywać w tym państwie członkowskim bez wykonywania przewozów kabotażowych.
W praktyce, jeżeli przewoźnik wykonuje przewozy kabotażowe w państwie członkowskim A po przewozie międzynarodowym, wykonuje inny przewóz kabotażowy w państwie członkowskim B, nie może wykonać przewozu kabotażowego w państwie członkowskim A w terminie czterech dni od zakończenia przewozu kabotażowego w państwie członkowskim A. Po przewozie kabotażowym w państwie członkowskim B może on przewozić tranzyt przez oba państwa członkowskie A i B oraz może wykonywać nowe przewozy międzynarodowe do tych państw członkowskich. Jednakże w tym ostatnim przypadku zezwala się na wykonywanie nowych przewozów kabotażowych w państwie członkowskim A lub B dopiero cztery dni po rozładunku ostatniego przewozu kabotażowego w tym państwie członkowskim A lub B.
Okres karencji rozpoczyna się od zakończenia przewozu kabotażowego poprzedzającego wyjazd z danego państwa członkowskiego. W przypadku gdy w ramach jednej operacji kabotażowej znajduje się kilka punktów rozładunku, należy wziąć pod uwagę ostatni rozładunek. Również w tym przypadku należy wziąć pod uwagę dni kalendarzowe, a nie tylko okres 24 godzin. W związku z tym liczenie czterodniowego okresu karencji rozpoczyna się od godz. 0:00 dnia następującego po dniu wykonania ostatniego przewozu kabotażowego w danym państwie członkowskim – lub ostatniego rozładunku, w przypadku gdy istnieje wiele punktów rozładunku – i kończy się o godzinie 23:00 czwartego następnego dnia.
W praktyce oznacza to, że jeżeli ostatnia operacja kabotażowa jest wykonywana w dowolnym momencie w dany poniedziałek, okres karencji kończy się pod koniec następnego piątku, a przewozy kabotażowe mogą wznowić się w sobotę od godz. 0:00.
Poniższa tabela przedstawia praktyczne zastosowanie tej zasady w ciągu dni tygodnia, ewentualnie w dni wolne od pracy, z uwzględnieniem przepisów dotyczących dni wolnych od pracy i weekendów, które wyjaśniono poniżej w pytaniu 11.
11. W jaki sposób uwzględnia się dni ustawowo wolne od pracy i weekendy przy obliczaniu okresów określonych w rozporządzeniu nr 1072/2009?
Artykuł 8 ust. 2 i art. 8 ust. 2a
Zgodnie z przepisami UE dotyczącymi obliczania okresów, dat i terminów (1), jeżeli ostatnim dniem okresu wyrażonego w dniach jest dzień ustawowo wolny od pracy, niedziela lub sobota, okres ten kończy się wraz z upływem ostatniej godziny następnego dnia roboczego. Ponadto każdy okres dwóch dni lub dłuższy obejmuje co najmniej dwa dni robocze.
W rezultacie, jeżeli po wykonaniu transportu międzynarodowego do państwa członkowskiego przewoźnik wjeżdża do innego państwa członkowskiego w czwartek, okres trzech dni przewidziany w art. 8 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 rozpoczyna się o godz. 00:00 w piątek i kończy się o godzinie 23.59 w niedzielę. Ponieważ jednak ostatnim dniem tego okresu jest niedziela, okres ten uznaje się za kończący się o godzinie 23.59 następnego dnia roboczego, czyli poniedziałek.
Jeżeli ponadto piątek następujący po wjeździe tego przewoźnika do innego państwa członkowskiego jest dniem ustawowo wolnym od pracy w tym państwie członkowskim, okres ten przedłuża się do wtorku o północy, biorąc pod uwagę fakt, że każdy okres dwóch dni lub więcej musi obejmować co najmniej dwa dni robocze, a dni ustawowo wolne od pracy, soboty i niedziele nie są uznawane za dni robocze.
Wreszcie, jeżeli po wykonaniu transportu międzynarodowego do państwa członkowskiego przewoźnik wjeżdża do innego państwa członkowskiego we wtorek, ale piątek jest dniem ustawowo wolnym od pracy w tym państwie członkowskim, ten sam trzydniowy okres przewidziany w art. 8 ust. 2 akapit drugi kończy się o godzinie 23.59 następnego dnia roboczego, czyli poniedziałek.
Te same zasady mają zastosowanie do okresu siedmiu dni, o którym mowa w art. 8 ust. 2 akapit pierwszy (zob. pytania 8 i 9), oraz do czterodniowego okresu „odpoczynek” zgodnie z art. 8 ust. 2a (zob. pytanie 10).
Jednakże zasada, zgodnie z którą jeżeli ostatnim dniem okresu jest dzień ustawowo wolny od pracy, niedziela lub sobota, termin kończy się wraz z upływem ostatniej godziny następnego dnia roboczego, nie ma zastosowania do okresów obliczanych z mocą wsteczną, takich jak okres czterech dni poprzedzających przewóz międzynarodowy określony w art. 8 ust. 3, w którym przewoźnik powinien przedstawić jasne dowody wszystkich przeprowadzonych przewozów (zob. pytanie 16). Okres ten podlega wyłączeniu dla okresów obliczanych z mocą wsteczną od określonej daty lub zdarzenia na podstawie art. 3 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia nr 1182/71.
12. Czy kabotaż może odbywać się w więcej niż jednym państwie członkowskim?
Art. 8 ust. 2 akapit drugi
W okresie 7 dni określonym w art. 8 ust. 2 akapit pierwszy można wykonać maksymalnie 3 przewozy kabotażowe. Przewoźnik może podjąć decyzję o wykonaniu jednego, dwóch lub wszystkich trzech przewozów kabotażowych w państwach członkowskich innych niż ten, w którym odbywa się transport międzynarodowy. Przewoźnicy mogą następnie wykonywać kabotaż tylko w jednym państwie członkowskim lub w jednym lub kilku państwach członkowskich, ale tylko jeden kabotaż w każdym państwie członkowskim, który nie jest państwem członkowskim przychodzącego transportu międzynarodowego (zob. poniżej odpowiedź na pytanie 13).
Przykładowo, jeżeli przewoźnik wykonał przewóz międzynarodowy do Francji, może wykonywać przewozy kabotażowe we Francji, a następnie udać się do Niemiec, aby wykonać jeszcze jeden kabotaż, a następnie udać się do Belgii w celu wykonania ostatniego przewozu kabotażowego. Może również powrócić do Francji bez obciążenia, aby wykonać tam drugi przewóz kabotażowy, ale tylko pod warunkiem przestrzegania czterodniowego okresu karencji.
13. Ile przewozów kabotażowych może wykonać przewoźnik w innym państwie członkowskim niż to, w którym odbywa się przychodzący transport międzynarodowy?
Art. 8 ust. 2 akapit drugi
W danym państwie członkowskim, które nie jest państwem członkowskim przychodzącego transportu międzynarodowego, zezwala się nie więcej niż jeden przewóz kabotażowy.
14. Co oznacza termin 3 dni na przewóz kabotażowy w innym państwie członkowskim niż to, z którego pochodzi przychodzący transport międzynarodowy?
Art. 8 ust. 2 akapit drugi
Każdy przewóz kabotażowy wykonywany w państwie członkowskim innym niż państwo przychodzącego transportu międzynarodowego musi być wykonany w terminie 3 dni od dnia wpłynięcia przewoźnika do tego państwa członkowskiego bez ładunku oraz w terminie 7 dni określonym w art. 8 ust. 2 akapit pierwszy.
W odniesieniu do obliczania trzydniowego okresu stosuje się te same wyjaśnienia przedstawione powyżej w sekcji III dla okresu 7 dni.
Poniższa tabela przedstawia praktyczne stosowanie tej zasady przez dni tygodnia, ewentualnie dni ustawowo wolne od pracy, z uwzględnieniem przepisów dotyczących dni wolnych od pracy i weekendów wyjaśnionych powyżej w pytaniu 11.
15. Jak należy odczytywać przepis art. 8 ust. 4 mówiący, że nie jest wymagany żaden dodatkowy dokument?
Artykuł 8 ust. 4
Przewoźnicy są zobowiązani do przechowywania dokumentacji każdego przewozu wykonywanego w związku z wykonywaniem przewozów kabotażowych. Musi to obejmować wszystkie szczegóły wymienione w art. 8 ust. 3 akapit drugi. Dane te są zawarte w liście przewozowym lub konosamencie, zwykle w formacie CMR. Nie jest wymagany żaden dodatkowy dokument w celu udowodnienia, że przestrzegano przepisów dotyczących kabotażu.
Przepis ten nie oznacza jednak, że organy kontrolne nie mogą wykorzystywać innych dowodów wymaganych na mocy przepisów dotyczących transportu drogowego, np. danych z tachografów, w celu ustalenia, czy przewóz kabotażowy odbywa się zgodnie z przepisami.
Elementy zawarte w art. 8 ust. 3 akapit drugi muszą zostać przedstawione lub przekazane upoważnionemu funkcjonariuszowi służb kontrolnych przyjmującego państwa członkowskiego na wniosek i w czasie trwania kontroli drogowej. Dokumenty można przedstawiać lub przesyłać drogą elektroniczną, na przykład za pomocą elektronicznego listu przewozowego (e-CMR). Podczas kontroli drogowej kierowca może skontaktować się z siedzibą główną, zarządcą transportu lub inną osobą lub podmiotem w celu przedstawienia, przed zakończeniem kontroli drogowej, wszelkich niezbędnych dowodów.
16. Jak należy rozumieć przepis o okresie czterech dni poprzedzających przewóz międzynarodowy w celu dostarczenia jednoznacznych dowodów wszystkich operacji wykonanych w tym okresie?
Artykuł 8 ust. 3
Przewoźnicy są zobowiązani do przedstawienia jasnych dowodów potwierdzających wszystkie operacje, które zostały przeprowadzone w okresie czterech dni poprzedzających międzynarodowy przewóz do przyjmującego państwa członkowskiego, w przypadku gdy pojazd znajdował się na terytorium tego przyjmującego państwa członkowskiego w tym okresie czterech dni.
Wymóg ten ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy przewoźnik wykonuje przewozy kabotażowe w przyjmującym państwie członkowskim. Zasada ta ma zatem zastosowanie tylko wtedy, gdy pojazd świadczy krajowe usługi drogowego transportu towarów w przyjmującym państwie członkowskim i przebywał w tym samym przyjmującym państwie członkowskim w okresie czterech dni poprzedzających przybycie międzynarodowego przewozu towarów.
W takich przypadkach przewoźnicy powinni przedstawić dowody obejmujące wszystkie szczegóły wymienione w art. 8 ust. 3 akapit drugi. Wartość przedstawionych dowodów jest oceniana przez zainteresowane organy krajowe. Należy zauważyć, że rejestracja przekroczenia granicy za pomocą inteligentnego tachografu w wersji 2 może być wykorzystana do określenia obecności samochodu ciężarowego w danym państwie członkowskim.
Cztery dni, o których mowa w art. 8 ust. 3 akapit drugi, to dni kalendarzowe. W związku z tym, jeżeli pojazd opuścił na przykład przyjmujące państwo członkowskie w dniu 6 czerwca i w dniu 10 czerwca ponownie wjeżdża do tego samego przyjmującego państwa członkowskiego, przewoźnik ponownie wjeżdża do tego samego przyjmującego państwa członkowskiego w ciągu 4 dni i musi przedstawić, podczas wykonywania przewozów kabotażowych w przyjmującym państwie członkowskim, jasne dowody na to, że wszystkie operacje zostały przeprowadzone w tym okresie czterech dni.
17. Czy przepisy dotyczące kabotażu mają zastosowanie do operacji transportu kombinowanego?
Artykuł 10 ust. 7
W przypadku gdy konieczne jest uniknięcie niewłaściwego stosowania art. 4 dyrektywy Rady 92/106/EWG dotyczącej transportu kombinowanego poprzez zapewnienie nieograniczonych i ciągłych początkowych lub końcowych odcinków drogowych w państwie członkowskim, państwa członkowskie mają możliwość, po powiadomieniu Komisji, stosowania przepisów dotyczących kabotażu do odcinków drogowych operacji transportu kombinowanego określonych w dyrektywie 92/106/EWG, pod warunkiem że te odcinki drogowe nie przekraczają granicy. Przyjmując te środki, państwa członkowskie mogą stosować dłuższy okres niż 7 dni przewidziany w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1072/2009 oraz krótszy okres karencji niż 4 dni przewidziane w art. 8 ust. 2a tego rozporządzenia.
